La Platja, anno 1920. Tot ver in de 20e eeuw was dit het karakteristieke beeld van L'Escala. De zeilen van de "sardinals" moesten echter geleidelijk aan plaats maken voor dieselmotoren. De manier van vissen werd anders en er werd ook op grotere schaal gevist met zogeheten teranyines in combinatie met lichtboten (meer over deze vorm van visserij ). In de jaren 60, toen de toeristische waarde van L'Escala werd ontdekt, verdwenen langzaam maar zeker de vissersboten van het strand. De visserij werd verplaatst naar de nieuwe haven "La Clota". Tijdens het Festa de la Sal herleeft een deel van de oude glorie tijdelijk op La Platja en ook de kleine sardinals op een strandje in de haven La Clota doen enigszins aan die tijd terugdenken.
De geschiedenis van L'Escala, genoemd naar het latijnse "Scala" voor haven, gaat terug naar de eerder gestichte stad Empúries. De natuurlijke haven werd al in de tijd van de Romeinen gebruikt voor de handel over zee. In de loop van de 16e eeuw vestigden er zich de eerste vissers wat in de 17e eeuw leidde tot de vorming van een dorp. Er ontstonden diverse met de visserij gerelateerde bedrijvigheden en er werd een kerk gebouwd, de huidige Sant Pere. Het dorp kende vervolgens een enorme groei, tegen het einde van de 18e eeuw telde het ca.1500 inwoners. Naast de visserij was er de handel over zee. Zout werd vanuit de zoutmijnen bij Alicante over zee aangevoerd met schoeners. De waar werd op kleinere bootjes verladen en aan wal gebracht. Het zout werd opgeslagen en verhandeld in het Alfolí. Dit gebouw is behouden gebleven en is te vinden aan de gelijknamige straat, Carrer Alfolí.
Naast de handel en visserij ontwikkelden zich in de heuvels langs de zee een wijn- en olijvencultuur en in het laag gelegen achterland, rond de gehuchten Els Recs, Vilanera, Les Corts, Cinclaus en Empúries de landbouw en veeteelt. Op de drassige gebieden tussen Torroella de Montgrí en L'Escala werd rijst verbouwd. Aan het einde van de 19e eeuw brak er cholera uit en de rijstteelt kwam voor meer dan 50 jaar stil te liggen. Delen van het irrigatiesysteem uit de 18e eeuw zijn nog steeds in gebruik.
Tegenwoordig is toerisme de belangrijkste bron van bestaan voor het ruim 10.000 inwoners tellende dorp. De wijngaarden en olijfboomgaarden op de hellingen rondom L'Escala hebben plaats gemaakt voor een groot aantal tweede woningen van veelal inwoners van de grote steden als Barcelona en Gerona. In de zomermaanden wordt L'Escala dan ook bevolkt door enige tienduizenden inwoners. En het dorpsbeeld op de foto hierboven wordt een keer per jaar weer in leven geroepen (zie ).

Recuerdo de La Escala. "Groeten uit La Escala", een ansichtkaart uit de zestiger jaren, de periode waarin het toerisme aan de Costa Brava op gang begon te komen, maar teranyines en lichtboten nog volledig het gezicht van het dorp bepalen.