L'Escala Costa Brava....
...iedere morgen wanneer ik wakker word, is mijn grootste vreugde: dat ik Salvador Dalí ben...
Teatre-Museu Dalí - Figueres
Apoteosis de Dalí i Gala (1973). Op het plafond van de zaal "Palau del Vent" (Paleis van de Wind) schilderde Dalí dit kosmische tafereel (op de overzichtspagina staat het plafond afgebeeld). De toeschouwer kijkt onder tegen de voeten van Dalí en Gala, die lijken op te stijgen naar de hemel. Dalí maakte zichzelf en Gala met deze opnemingsscène als het ware onsterfelijk.
Mae West (1971). Deze zitkamer is ingericht met de ogen, neus en mond van Mae West. Staande op een trap en kijkend door een loep is het geheel in het juiste perspectief te overzien. De eerste gedachten voor deze driedimensi- onale collage ontstonden al in 1934, maar pas in 1970 vond Dalí de juiste ontwerper voor de uitvoering van zijn ideeën. Ontwerper Òscar Tusquets realiseerde het bankje in de vorm van de volle lippen en Dalí de ogen (pointillistische beelden uit Parijs), de neus met lampen en de haardos op de voorgrond.
El telón del Laberinto (1974). Op het voormalige toneel, overdekt door een grote glazen bol, domineert dit enorme werk. Het is een kopie van een decorstuk dat Dalí maakte voor het ballet "Laberinto" in de Metropolitan Opera in New York (1941). Het vult nu heel toepasselijk de gehele achterwand van het toneel. In de "Metamorfosis de Narciso" uit 1938 staat een ei met een gebarsten schaal waar een narcis uitgroeit symbool voor de tragische wedergeboorte van de mythische figuur als bloem, een thema dat Dalí erg bezighield en in dit werk terugkeert in de vorm van het eivormige hoofd met een barst erin. Het gat in de borst benadrukt de leegheid van de dood.
Lincoln in Dalí-vision (1976) In de middelste boog op het podium hangt een groot schilderij waarop Gala, geplaatst in blokken, uitkijkt over de zee. Maar in zijn kunst haalt Dalí trucjes uit met de kijker. "Lincoln in Dalí-vision" is eigenlijk een doek om met gesloten ogen naar te kijken. Door enkele stappen achteruit te zetten en met de ogen bijna gesloten door de wimpers te kijken, .......
.......verandert Gala in een portret van Abraham Lincoln. Het is een voorbeeld van Dalí's fascinatie voor het dubbele beeld. Lincoln is daarbij geschilderd op een digitale manier waarbij de pixels pas tot een beeld samenstellen als de afbeelding op het netvlies voldoende klein is. De wimpers helpen daarbij als een soort optisch filter. De volledige titel van dit werk is: "Gala desnuda mirando al mar que, a una distancia de 18 metros, se transforma en el retrato de Abraham Lincoln".
Pieza anamórfica Wie de blinkende zuil op de Rambla in Figueres al gezien heeft zal in de "Sala de las ilusiones ópticas" het voorbeeld voor het monument vinden. In plaats van de reflecterende zuil op het plein gebruikte Dalí echter een Ponche Caballero fles als cilindervormige spiegel voor het al lang bekende anamorfotische spel. Hij gebruikte het effect als visualisatie van het psychologische gegeven dat culturele invloeden een verschil veroorzaken tussen de realiteit en de perceptie. In deze zaal bevinden zich nog een aantal andere optische illusies.
El pie de Gala (1974) Een dubbel schilderij dat Dalí maakte voor zijn stereoscopía hiperrealis- ta. In het verlengde van het anamorfotische spel experimenteerde Dalí met de optische effecten van de stereoscoop, waarbij het niet alleen ging om een virtueel 3D effect op te roepen. Door bovendien verschillende kleuren in de beide beelden ontstaan in de hersenen nieuwe kleuren. Op deze wijze liet hij zien dat er een perceptie van een werkelijkheid kan ontstaan die er niet is. Aanvankelijk werkte hij met klassieke kleine stereogrammen, maar later ook met grotere afbeeldingen door gebruik te maken van de Wheatstonespiegel, in feite twee onder een hoek geplaatste spiegels zoals op deze foto.
Litho uit de editie Veinticuatro temas del Surrealismo. Het als in een droom bijeen brengen van op zich realistisch geschilderde elementen is kenmerkend voor Dalí's surrealisme. De bovenste galerij in het museum hangt vol met dergelijk grafisch werk, stuk voor stuk opgebouwd uit reële elementen, een arm eindigend in een wreed gezicht, een mannetje, een naaimachine, etc., maar samengesteld tot een bizarre, surrealistische afbeelding.
Venus de Milo con cajones (1964) en Cabeza otorrinológica de Venus (1981). Twee sculpturen van Venus, beide ontworpen door Dalí en zoals altijd met een bedoeling. Links een kopie van een sculptuur van Venus met laatjes (1936). Dalí plaatste Freuds "laatjes van het geweten" in een lichaam van Venus dat de katholieke uitvinding van het schuldgevoel nog niet kent en beweert de eerste psychoanalyticus in de kunst te zijn. Het oorspronkelijk beeld is van brons, bedekt met gips. De kijker mocht er met een lepeltje tegenaan tikken om dan verrast te zijn door de metaalklank. Rechts een kopie van een borstbeeld van Venus (1965) waarop een oor en de neus verwisseld zijn als letterlijke interpretatie van een synesthetische metafoor.
Galinera (1945) en Leda atómica (1949). Gala werd ontelbare malen door Dalí geportretteerd. Deze twee voorbeelden zijn beide te vinden in de Sala de Tresor (de schatkamer). Het portret La Galinera, zo genoemd vanwege de gelijkenis met Rafaëls La Forna- rina, schilderde Dalí in Amerika drie jaar na zijn huwelijk, op een moment dat Dalí zelf vond dat hij de juiste manier van schilderen had gevonden. In Leda atómica is de mythologische figuur Leda, dodelijk verleid door Zeus, vermomd als zwaan, afgebeeld als Gala gezeten op een zuil (met de voeten op zwevende voetstukjes), met op de voorgrond het (gebroken) ei dat deze relatie voortbracht en waaruit de tweeling Castor en Pollux voortkwam.
Homenaje a Newton (1985). In de zaal Palau del Vent staat dit bronzen beeld (een van zes), een eerbetoon aan Newton uitgebeeld als een persoon die opgaat in de kosmos. De man met gaten in hoofd en borst laat een appel vallen. De verbinding met de hand verandert de vallende appel in een slinger. Het beeld toont Dalí's interesse voor de paradox van continuïteit en discontinuïteit die er in de materie bestaat. Buiten staat een bijna vier meter hoge kopie van dit beeld (de vallende appel ontbreekt) en het beeld is ook te vinden in Madrid op de Plaza de Dalí als onderdeel van het monument "Dolmen de Dalí", een geschenk van Dalí aan de stad.
Dalí de espaldas pin- tando a Gala de espal- das eternizada por seis cór-neas virtuales pro- visionalmente refleja- das en seis verdaderos espejos (1973). In de "zaal van de meesters" bevindt zich, naast een aantal meesterwerken (van o.a. El Greco) die Dalí in loop der jaren verzamelde, een werk van Dalí met deze uitgebreide titel. Dit mooie paneel, waarop hij zichzelf en Gala schilderend via spiegels waarneemt, maakte Dalí in de tijd dat hij zich bezig hield met de stereoscopie. Hij maakte dit schilderij, een derde paneel behorend bij een stereoscopisch paar, omdat hij het zo bijzonder vond.
Port Alguer (1924). Toen Dalí twintig was, nog onder de invloed van het kubisme van o.a. Picasso, schilderde hij in Cadaques dit populaire doek. De stijl sluit goed aan bij de architectuur van het dorp, waar dit beeld nog steeds herkenbaar is.